Saçlarına gözlerimi zindan ettim. Bir nefesinin yeline kurban adadım kendimi İsmail misali. Yusuf kuyularında hala yüreğim. Ve sen artık yoksun bu şehirde. Suskunum.
Hayatımın elifbası, ufuk çizgisine tuvalden düşen resim, savaş meydanlarında ruhum ve mataramda biriktirdiğim gözyaşın kurudu. Kurudum, uzaksın.
Cemalini mahsen kıldım kendime yıllanmış ruhumla. Artık direndiğimsin vuslatıma. Eyübce mücadelemsin. Beni halen gelmişliğinin düşüncesi korkutuyor ve yoruluyor tenimin hücresi. Dokunmuyorsun artık. Haramsın.
Onder Ozturk
23 Nisan 2008
09 : 22
