Gülü sevmeye dikeninden başlıyorum…
Gülümsemek…
Hüzünlerim üstüne “cream de la cream”…
Hasret varsa vardır aşkım…
Ben bu şiiri gözlerinin içine bakarak yazıyorum…
Ayrılık acısı yılan gibi kalbimi sokarken yazıyorum…
Usulca öpüyorum …
Avucundan yemini yiyen bir güvercin gibiyim…
Birazdan da susarım belki…
Diğer avucunun nemi yeter bana…
“Kanatlarım yalnızca senin sevdan için çırpıyor”…
Avuçlarındayım…
İncecik,yumuşacık,ipeksi…
Sürtüyorum parmak kenarlarına…
Isınmak için teleklerimi…
Tırnaklarına yüz sürüyorum…
Sevdirmek için kendimi…
Kanatlarımı okşuyorsun…
Tüylerimi temizliyorsun bir,bir…
Ve gagama bir öpücük konduruyorsun…
Kızarıyorum…
Avuçlarındayım…
Sımsıcak tutuyorsun…
Gitmek istemiyorum başka yerlere…
Uçmak sihrini kaybediyor senin ellerinde…
Başımı okşuyorsun elif gibi parmaklarınla…
Hoşuma gidiyor…
] ]
KİTAP İZLERİ
Gözyaşı Konağı
Şebnem İşigüzel
Osmanlı Sürgününde Modern Bir Kadının Sesi Şebnem İşigüzel, Gözyaşı Konağı’nda, 19. yüzyıl Osmanlısının boğucu atmosferini, ataerkil bir ailenin baskısıyla Büyükada'ya sürgün edilen genç bir kadının
İncelemeyi Oku
