musluktan sızan su damlalarıyla
bakır rengi bir cinayet işliyorsun içimde
yıldırımlar yağıyor üzerime
kayan basamakların dibine çekiliyorum
(tarihin en sıradan kahramanı oluyorsun
çirkin kokuyorsun)
bir mermiye çekiyorum ruhumu
karıncaların sırtında taşınıyorum dünyalarına
bir muhtacın bakışlarında buluyorum kimliğimi
korkutulmuş kimliğimle evcilik oynuyorum
dünyacılık değil
çıplak bir bedenle
küçük bir eve sığdırıyorum oyunlarımı
diken batırıyorum oyuncaklarıma
kalemimi batırıyorum aşklarıma
karalıyorum senden de büyük senleri
hani yıkılırsın yenilirsin dediğinde
duruyorum orada
sol yanımda bir umut
varım diyorum
burdayım
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
