Hanımefendiydi onlar Cumhuriyetle doğmuşlardı,
Her adım atışlarında bir zarafet vardı.
Gözleri gizlemezdi şapkadaki tülleri,
Bir buğulu bakardı tül altında gözleri.
Şapka, çanta, iskarpin bir ahenk içindeydi,
Giydikleri kıyafet çağdaş bir biçimdeydi.
Dikişli çoraplarla bacaklar ne asildi,
Kadındaki intizam oradan bilinirdi.
Balolarda hanımlar sanki bir prensesti,
Çalınan güzel müzik,çiftlere bir davetti.
Zarif ahenk içinde valslerle dönerlerdi,
İzmir marşı çalarak balo sona ererdi.
Parklarda çiçek gibi otururdu hanımlar,
Erkek kadın birlikte atılırdı adımlar.
Her şey öyle doğaldı, ayrılık yoktu serde,
İbadetle, muhabbet görünmezdi, içerde.
Konuşulan konular birbirinden güzeldi,
O günün Türk kadını, çok kendine özeldi.
Cumhuriyet yeniydi, bir ışıktı Türkiye,
Yapılan inkılaplar bizlere bir hediye.
Farkındaydı bunların o zaman Türk kadını
Ağzından düşürmezdi Ata'sının adını.
Annemde bir simgeydi bu hanımlar içinde,
Hayranlığım artıyor yıllar bir bir geçince,
Zamanın ötesinden sesini duyuyorum,
Çağdaş Türk Kadınını, içimde buluyorum.
