Hatırlıyorum da, çocuk aklımla eve gelen misafirleri kıskanırdım. Mutfaktakı telaşın; babamın şarap seçmesi, kuru et kesmesi, arada bir annemin işlerine karışmasının seyircisi olurdum. İlkten anlayamadığım bir heyecana kapılır, sonra, herkes beni unutmuş diye fena alınırdım. Kapının çalışı, selamlaşmalar, neşeli kahkahalar, nezaket, bazen sitayiş dalgaları arasında dudak kıvırıp, sessizce boğulurdum. Merdivenin üst basamağına oturup, bitmek bilmez sofra muhabbetlerin sonunu beklerken , uyuyakalırdım.
Ne yıllarmış, burnumun direğini sızlatan...
Anılar, geçmişe açılan küçük pencereler. Orada gördüklerin, tatlar, kokular, her biri yüreğine, ruhuna dokunuşlar. Anılar, içindeki ışığın topladıkları, ya da karanlığın seçimi. Neler olup bittiğini bilen, içinde sakladığın sadece sen...
Yazmak, düşünmekten, anlatmaktan zor. Gözlerinden seller boşalır ya, o şelale kurur, kelimelerde akmaz. Canın yanar, hiç bir cümle alevleri söndüremez, için için yanıp tükenirsin. Anlatırsın, kendine, yumruğunu defalarca duvarlara vura vura, yazamadıklarını canhıraş boşluğa haykırırsın.
Ruhunun huzursuzluğu kendini hissettirir; boğazına düğümlenir hayatın gösterdikleri . Gelir, çaresi olmayan çaresizliğin. Ne anıların, ne avare çocukluğun seni ağlatır, oysa hepsini biriktiren sensin.
Sitemleri, soruları yutkunmak istersin, talihsiz, güzel ne varsa, birbirine katıp yaşarsın.
Umarsın. Beklersin. İsyan edersin.
Hayat ne güzel...
Hatırlıyorum da, sirtakiye tutkun bir beden eğitimi öğretmenimiz vardı. Her sabah tüm lise öğrencileri okulun spor sahasında sirtaki yapardı. O an için belki bir külfet, anlamsız bir eylem olsa da, hatırlıyorum.
Bir çok kez hayata isyan etmişliğim olmuştur. Sen adına ne dersen de, çekip gitmek istemişimdir. Çirkin, kötü olana katlanmak istemediğimden. Kabullenemediğimden.
Eğilip bükülmek ağaca mahsus. Çiçek açmak, bahara...
Düşünüyorum da, hep güzeli düşlemişim. Yüreğimin şarkısında, ruhumun cennetinde uyuyakalmışım... Uyanışım, Aşk'tan.
eylül
