Hayat Zormus Anne

Hayat zormus anne,
sana iste sirca köskün diyorlar ve seni o körkuyuya atiyorlar
onca hayaller, onca ümitler hep bosa..
yazikki anliyorsun her gecen günde
sana bilmmedigin birsey sunuyorlar, adi hayatmis
cok üsüdüm anne, cok acidi canim
benden en zor seyi istediler,
bana giydirdikleri yagli urgani gecir sirtina dediler, ..
yasa dediler......
yapabildim anne, cok zorlandim, isyanlarim oldu yutkundum
ama yasadim anne,
tam 12 bahar, on üc kar yagimi yasadim,
cok güzlerim gecti, cok düstüm, yalniz kaldim
herseyin bittgi ucurum kenarlari gördüm
ama biliyormusun bazen günesli günlerde olmadi degil
umutlandim, sevindim, kücük cigliklar attim anne
gecen her gün batiminda biraaz daha eksildim, biraz daha tükendim
ama ardima dönüp baktigimda anladim anne
her aci, her yalnizlik, her düsüs, yikiln her bir ümit
ben biraz daha gücelnmisim anne
artik eskisi kadar korkmuyorum annem,
alistim soguga ruhum üsümüyor anne
eskileri özlüyorum sadece, cocukluugmu, ablami
seni, babami, yatagima yattigimdaki huzurumu özlüyorum annem
ama yaraalaarimi sarmayi ögreniyorum anne, kanatmiyorum icim