Hiç Sevmiyorum

Hiç sevmiyorum. Sinirlerim bozuk yalan olmuş oğlan olmuş bu dostluk. Uç kuruşa sokaklarda. Vuran vurmuş vurmayan beş kuruş. Gitmek çare değil, çaresi yok bu yokluğun. Yamalanmış pabuçlarımda hayatım Bir dilim ekmek var elimde onu da kendime sakladım. Bol makyaj suluboyayla, suratlara, Modifikasyon örtmez bu hayatı, Hiç bozulmadım sanma yanılırsın. Her gün kan kusuyorum midem kramp kuyusu anlamı yok yaşamanın hadi başlasın ölüm uykusu. Gide sim geliyor yollar bekliyor hiç dostum olmadı, O doğum günümde bile yanım da olmadı. Bir hayat daha verse tanrınız şimdi bana, ne olmak istersin dese ölü olmayı seçerim ebediyette, en dipte anılar sakladım kendime, bu benim hayatım hayat değil, jön gibi duranlar benden değil, Mesken evde kaldı tüh ya, ama sokakta çok var di dimi öyle ya. Anlat bakalım sende anılarını kalemimden sinsi mi anlatacakların. Sen evde otur büyüt etlerini, karanlık bastı ört eteklerini. Saçma bu olanlar kinimi kimse anlamaz hep kaçtı onlar, yaşlandım anlıyı cağın bu sakalım, bak ben hep varım diyenlere bu satırlarım.