Yüzünde
İlk gördüğüm gözlerindeki hüzündü
Dudakların gülse de
O hiç gitmiyordu gözlerinden
Ne güzel bakıyordu dünyaya
Buğulu gözlerdeki
Loş bir ışık
Gözlerine her bakışımda
İçim eziliyordu, ürperiyordum
Çözemiyordum bu hüznün nedenini
Elimi tutunca sen
Gözüm gözüne değince
Gördüm
Onu gördüm gözlerinde
Derin, ıssız bir hüzün
Yandı gözlerim
Kaçırdım onları senden
İstemedim
Hiç istemedim
O hüzne vurulmayı
Kaçtım,kaçtım senden günlerce
Ama rüyalarımda hep gözlerin
Unutamadım ıssız hüznü
KİTAP İZLERİ
ZEYTİNDAĞI
Falih Rıfkı Atay
Bir İmparatorluğun Veda Mektubu: Falih Rıfkı Atay'dan Zeytindağı Her milletin tarihinde, hatırlamaktan kaçındığı, üzerine bir sessizlik perdesi çekmeyi yeğlediği dönemler vardır. Bizim için Osmanlı İmparatorluğu'nun
İncelemeyi Oku
