Masadaki ucu kırık kalem açılmayı bekledi,
tükenmişti,tüketmişti kendini anlatmaktan sessiz sehrin sağır duvarlarına,
açılsa o beyaz sayfalara ne döktürecekti kıvrıla kıvrıla tüm varlığını..
ömrü aktı gitti belki de o satırlarda,devrildi devrik cümlelerde..
bir kelime bir hece bir harf derken oysa noktalanmış bir yaşamdan ibaretti varlığı,,
biraz sabır, biraz sükunet,çokca dua...
Aldı başını gitti yaprak yaprak çevrilmek için açılmamış bir gönülde boyunu devirmeye;
açıldıkça kalemin ucu, kısalacaktı, bitecekti ömrü..
YZ
