kalemleri kaldırın aydınlansın yürekler
Yine okula geç kaldım diye telaşlanıyorum. Aceleyle dışarı atıyorum kendimi han pansiyondan.
Dış kapıyı açınca yine kalabalık seziyorum
-Ne oldu? Ne var yine
Diye soruyorum tanımadığım birine
-kavga çıkmış sanırım az ilerde diyor.
Hımm diyor, ilerliyorum servise. Her zaman ki gibi önemsiz diyorum kendi kendime
.kulağıma hapis olan siren sesleri bir sıkıntı bırakıp uzaklaşıyor benden. İlerledikçe sıkıntım artıyor. Okula gitmek istemiyorum.
-İlerde birini vurdular
-orada ölmüş
diye korkulu yüzle anlatıyor küçük çocuk
Ölüm hiç bu kadar bana yakın olmamıştı.Hiç bu kadar beni korkutmamıştı.okul servisine yerleşmişti bir kere ölümün kokusu.Ara sıra trafiğe takılıyor servis.O da gitmek istemiyor belli.
Gitme, der gibi söyleniyordu sanki.
Telefon zilleri bozuyor sessizliği
-Ne olmuş
-öğretmeni mi vurmuşlar ?
- kerem mi diyor
Kerem mi !
Kerem mi !
Kerem mi !
Vadiden dağarın doruklarına çarpıp geri döner gibi
Yankılanıyor ses servisin içinde. Yankılandıkça kulakları sağır eden acı bir çığlığa dönüşüyor.
Kalpler çoktan servisten inmiş ona , doğru koşuyorlardı.belki ölmemiştir. .Yaralarını sararsak kan kaybetmez .nefes nefese kalmışlar bildikleri tüm duaları sıralıyorlar ardı ardına.
Cansız bedeniyle karşılaşıyorlar Kerem in.
Kırgın besbelli hayata . Birde hüzün çökmüş yüzüne neden der gibi bakıyor çevresine
neden bu kadar erken mi olmalıydı?Hata bende diye kızıyor kendi kendine .
Birden ilerde sesler yükseliyor.
Alkışlarla yükselen kalemler çevreye ışıklar saçıyor onlarca yüzlerce genç yürek
Öğretmenlerine doğru yürüyor.
Yüzünde eski gülücükler belirginleşiyor Kerem’in
Onu üzen düşüncelere, insanlara lanetler yağdırıyorlar .cehaletle çetin uzun bir mücadeleye hazırlanıyorlar
Kerem hocalarının başucuna gelip oturuyorlar ona yeni aldıkları kalemleri gösteriyorlar
Hayatımız boyunca kalemleri bırakmayacaz diye söz veriyorlar bir ağızdan.
Öğretmenleri gözleriyle anlatıyor konuşmak istemiyor.
Alkışlara katılıyor,
Kahrolsun kan davası
Kahrolsun cehalet
Sloganlarıyla aheng oluştuyor ruhu hiç bu kadar mutlu olmadığını söylüyor kötü
Şeyler değişecekse ölmekte güzeldir.diyor.
Gökyüzüne yükselirken ardında koca bir inanç yüzlerce kerem bırakıyor kahkahalar Atıyor artık
karanlık bulutlara dağılın diye bağırıyor . bembeyaz bulutlar
Işıklara yol versin diyor
Ve öğrencilerine dönüyor:
Kalemleri kaldırın aydınlansın yürekler
Kadri Bağadur