Önce düşlerimi terkettim..
Sonra çocukluğumu...
Birer birer gönderiyordum,
Mavilerimi.....
Yeşillerimi.....
Pembelerimi...
Grilere boyuyordum tüm çiçeklerimi...
Yüzsüzce daha fazlasını istiyordun
Ben direndikce kanatıyordun en ağır yaralarımı!!
Göz yaşlarımı veriyordum ellerine hesapsız..
Gülüşlerimi , aşktan yana hayallerimi
Ucra yerlerdeydim artık
Güneşe küs..
Işığa yabancı..
İzbe, küf kokusu sarmıştı ruhumu
Çürüdükce yarınlarım
Çürüdükce isyanlarım
Bir kefeni bile çok görmüşsün bana
Şimdi anladım...
KİTAP İZLERİ
Öyle miymiş?
Şule Gürbüz
Şule Gürbüz’ün Zaman ve Anlam Arasındaki Yankısı Bir kitabı roman yapan nedir? Belirli bir olay örgüsü, gelişen karakterler, diyaloglar mı? Şule Gürbüz’ün “Öyle miymiş?” adlı
İncelemeyi Oku
