Kalbimde bir kuş uçardı,
Eskiden.
Her zaman kurtulurdu,
Mantığımın kafeslerimden.
Kaçıp giderdi,
Yeni konaklar aradı kendine.
Aylarca gelmezdi kimi zaman.
Ama geldi mi,
Hep kırık olurdu kanadı.
Mahzun mahzun bakardı
O zaman bana.
Ben de açardım kalbimi
Hiç beklemeden,
Dinlensin kendine gelsin diye.
Bir gün kaldırdım kafesleri.
Engellemeyecektim artık onu.
Ama bu sefer de,
O uçmak istemiyordu.
