Pembe panjurlu bir evde yeşillikler içinde bir yalıda oturuyorduk Beşiktaş kıyılarında karşımızda ki evde
o kadar güzel bir kız vardı ki çocukluk aşkım
gerçekler bir yanaydı herkes bilirdi aşkın kahrını ama
bizimkisi yanıp sönen bir ateşti.
Zaman geçiyordu ayrılık vaktiydi tam son günlerde her şey
üst üste geldi.
Dünyanın bütün sıkıntıları üzerimde sanki. keşke
bütün ağaçlar kalem,bütün denizler mürekkep olsa,dertlerimi
anlatmaya yetmez diye düşünüyorum.
Ama aradan 10 sene geçmişti birbirimizle karşılaşınca o kadar değişmişiz ki sanki gözler alabildiğine giden topraklarda...
unutmayın,aşk hayatta vardığınız değil,varacağınızı hissettiğiniz uzak bir yoldur.aşka belki çoğu zaman varamazsınız.çünkü,aşk durmadan sizi o yola doğru çeker.
daima aşkın peşinden gidersiniz yorulmazsınız çünkü aşkın sevgisi size hayatı sevdirir.gideceğiniz yolda kırık kalpler durağıdır.
