Kirlidir elleri gecenin
Soğuktur üşür kalpler yalnızlıktan
Son sığınağını da çaldılar
Bir köşeye fırlatıp attılar insanlığı
Kimse dönüp bakmadı
Türküleri susunca sazların
Beyazlığı çalınmaya başladı kızların
Mataralarına acı doldurdu yiğit delikanlılar
Duvar diplerinde sabahı bekleyen oldular
Ezildi hoyratça gülün en yeşil yaprağı
Ölü bedenler ne bilsin tepki koymayı
Bir yosunda kaldı artık gerçek renk
Bir karanlıkta
Dağlar soyuluyor duyan yok
Batar bir gemi sarsılan dünyanın raylarında
Bir inatla baş uzatır kardelenler
Bir yavru kuş uçmaya davranır
Bir rüzgar dalgalandırmaya çalışır denizi
Son mısraı belirmiştir artık şiirin
Kirlidir elleri gecenin
KİTAP İZLERİ
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Peyami Safa
Acının ve Istırabın Edebiyatı Peyami Safa'nın "Dokuzuncu Har-iciye Koğuşu", hastalığın pençesindeki insan ruhunun zamana meydan okuyan bir keşfi olmaya devam ediyor. Edebiyatın en temel işlevlerinden
İncelemeyi Oku
