Kız Kulesi’ne akıttım,
İnceden inceye gözyaşlarımı...
Şiirleri dinledim,
Ağlamaya yardımcı...
Ne konuşmak istiyorum,
Ne de yazmak...
Yüreğim taranmış bir beden gibi,
Mermisi sözlerden bir makineliyle...
Yüreğim yok artık,
Cenazesi kayıp...
Yaşamak zor bana,
Bu ayrılık kor bana....
Sırtımda yalnızlığım,
Gurbete gidiyorum...
Kaçıyorum ondan...
Ondan...
Kuşların kanadına takıp hüznümü,
Göç ediyorum...
Aşkından...
Hasret...Bavulumda götürdüğüm...
Garibim...
Şu boş dünyada garip...
Mevsimlerim yok artık...
Her yanım buzdan bir çöl,
Ölene kadar yürüdüğüm...
Martılar ağlıyor arkamdan,
Yokluk denizinde...
Ayrılık...Ah, ayrılık...
Seni seçtim...
Sevdiğimin bakışı,
Köz olmuş, yakarken yüreğimi,
Seni seçtim...
Ama bu ne büyük bir acı!....
Öyle bir dert ki, yüreği buharlaştıran...
Öyle bir dert ki, sancılar yoğuran...
Hasretmiş adı, soluksuz bırakan...
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
