Kuğulu’ daydım yine
Dolmuştu ama bankım.
Boşalana kadar
Sabrettim ben de.
Kalkınca zehir kusan,
Beklemeden koştum sevgilime.
Dertleştik biraz.
Andık eski günleri.
Anladım ki çok yalnızmış
Ben yokken;
Kimse konuşmamış onunla,
Hissetmemiş duygularını,
Bir olmamış hiç yürekleri,
Bir başına kalmış o da.
Ne yapsın gariban,
Kuğulu’ da tek başına kalmak
Kolay iş mi ki?
