Içine tünemiş kuşlardan hesap sorarsın,
Açmadan gönlüne uçacakları sema.
O kuşlar ki,
Ne kadar mahpus sana.
O kuşlar ki,
Her gün umutla bekler.
Paslanmış kanatları, uçmuş renkleri…
Sendeki kaygı,
Sendeki yoksunluk,
Sendeki edilgenlik…
Kanserli hücreler gibi sararken ruhunu,
Kanatlarından her gün sayısız tüyler düşer.
Kuşlar,
Ne zamana kadar yaşarlar.
Ne zamana kadar direnirler,
Daralan mekanlara.
Kuşlar uçmak isterler.
Sor onlara, sor onlara!
Içine tünemiş kuşlardan hesap sorarsın,
Kızarsın, en kolayı.
Cesaretin kadar genişler için,
Cesaretin kadar uçurabilirler seni,
Dağlara, ormanlara, istersen bulutlara!
Kuşlar uçmak isterler
Yer aç içinde, gökyüzünden bir avuç çal onlara…