Leylâklar Kireç Sever

Mor’a çalarken zaman şamdanıma kokun düştü
Gözlerimde heyelân kızıl alaz’a üşüştü
Tüllere raks, yüreğe gam dıştan içe son dönüştü
Dökül sıva, yıkıl kerpiç! Şafak vakti kapım döver
Bilmez misin gönül kuşum Lilâ Leylâk kireç sever