Menekşeler “sensizlikte” küsmüş meğer…
Dedim ki : Gitmedin!
Yağmur silmiş bak izlerini;
Akıp giden gamzelerinden,
Hatıralar “sensizlikte” üzülmüş…
Cemreyle bir sevmişiz
Gelgitlerinde zamanın;
Geceler olmuş
Biz günleri bilmemişiz.
Dün gibi tazecik
Mis gibi yeni doğmuş
Sevdamızı körpe bilmişiz…
Ne çok hatıralar birikmiş resimlerde.
Yalnızlık varmış kimilerinde
Söylemişler bize de
Aşk söylememiş....
Mektup mektup sevdalar;
Yüz tuttuğunda sararmaya,
Uzandığında umutların;
Bizsiz zamanlara,
Gözlerin unutmuş sevmeyi…
Sevmek gitmiş
Giden sevmelerin yerine
Ayrılıklar hüzün hüzün gelmiş…
Biz dün bitmişiz
Sen varmışsın uzakta şimdi,
Ben varmışım yalnızlıkta…
Menekşeler söyledi;
Gitmişsin meğer
Benim halimmiş sensizlik…
Menekşeler küsmüş;
Özlemiyormuşum seni…
Özlemiyorum, saçma;
Özler mi insan yaşadığını ?
Öğrenememişim sensizliği
Gel öğret bana sensizliği seninle.
Doyduğumda aşkına
Öğrenmeye hazır olurum belki,
Ki aşk bu doyulmazmış,
Biterken de başladığı kadarmış…
Sanmışım aşkmışsın
Sanmışsın aşkmışım
Ben hala seni aşk sanıyormuşum
Hep sanacakmışım aşkım…
Menekşeler “sensizlikte” söyledi…
Yusuf ARDA
SOFİA 08
]
