Çoğu zaman kendimi tanıtmadım sana. Gizlenip bir sis bulutu ardına oradan baktım idamlar asılı gözlerine. Ceylan bakışlarını aralayıp, yanaklarına devrilen damlalar, çimen yeşili lekeler bıraktı sol göğsümde. Ilık nefesinin rüzgarı dolaşırken mintan yakalarımda, ben seni yakamozların kancık kaçışlarında aradım dün gece.
Yüreğim kadar kabarmış, köpüklerinde mavi balon dalgalar ve hırçın ve anlamsız ve bitmez tükenmez vuruşlar ektin sensizliğe isyan sahillerime. Dün gece seni ilk kez Seyfi’nin anlamsız bakışlarında aradım.
Oy diye haykırışım geceye yankılanırken ve tekmelerken azgın suları, boşa yumruk sallarken dermansız kollarım, bitkinliğin acı reçetesi yazılıyordu belki de. Bir ayrılık bileti ! bedavadan elime tutuşturulmuş.
Merhaba diyordu bir ses, Müzeyyen Senar şarkı söylüyordu. Gece ağlıyor, Seyfi ağlıyor, kulaklarım çınlıyor. Ve ben de şarkı söylüyordum; ‘’Benzemez kimse sana’’
Şimdi, saat kaç bilmiyorum. Gece devretmekte nöbeti badisine. Yüzüm kadar buz kesmiş yeni bir sabaha merhaba demek üzereyim. Açmışım kollarımı kızıl bulutlara, kimse yok, sokak köpekleri tek şahidim olsun ki bırakmak istedim bedenimi sen kokan tuzlu sulara. Olmadı, hala sen kokarken gömleğim,
bedenime sinmişken terin, nasıl yaparım, nasıl..? Ben, ben değilim ki sol göğsümde atarken kalbin.
İçime akıttığım nehirlerimde olmazlara boyanmış yüreğini yıkıyorum şimdi. Olumsuzluk eklerini çıkarıyorum alfabeden. Tek bir şey istiyorum, dilinde olsun ! iki kelime. Seni seviyorum.
İkrarında titrer dudakların biliyorum. Ter basar, korku salar geçmiş takıntıların. En mahrem duygularını kabartır belki, bir kez ve son kez söyleyebilme isteği. Yanılgıların ödenmiş bir fatura önünde ! karşılıksız ve meşakkatli. Sık başa dönüşlerin tabanlarında sancı. Hep biten sevgilerin yükü bel kemiğinde sızı. Sahte bedenlere tutunmaktan, merhaba diyemeyecek kadar yorgun kolların. Ama avuçlarındaki çizgiler,
merhamete, şefkate açık görünüyor bütün yolların.
Gel hadi, beynime bir kurşun gibi saplan. Tiz sesinle geceyi yararak, aç bütün yüzüne vurulmuş kapıları.
Bir deli fişek ol, karavana atılmış iz mermisi. Hangi dağ başı otağın, hangi koyak sığınağın. Beni yollara vuran bu terörist duygulardan kurtar. Gel hadi, bütün silahlarımdan arınmış, teslimiyetin beyaz bayrağı elimde. Bul beni ! ömür boyu bir ceza istiyorum hapishanende.
Merhaba uğruna asileştiğim devrim türkülerim, merhaba. Yeni bir çağ açacak inkılap bekliyorum surlarla gizlediğin ülkende. Yık bütün duvarlarını, yak artık köhnemiş, paslı kilitli kapılarını, at köprüleri.
Anayasa gibi önüme fırlattığın tüm kitapların canı cehenneme. Aşkın ve sevdanın kovanına banılmış tek bir sayfa istiyorum senden ve iki kelime. Seni seviyorum.
Bütün yolların kapalı olsa da korkma. Damarlarımda geziniyor silûetin. Öleceğim yoksa, bari sen öldür.
Hadi ! bas yüreğime.
Levent Saral / DEVAM EDECEK
]
