Elbet dolup boşalacak kadehler,
Ardı ardına gelecek şişeler,
Burası; meyhane...
Düşmanlıkların – dostluğa,
Gözyaşlarının – kahkahaya,
Acıların- mutluluğa karıştığı saloş köşe,
Kimse kimsenin derdini bilmez
Ama herkes birbirini dinler
Büyük bir sabırla, dostane
Burası acıları siler,
Kederi unutturur,
Hatıraları teker teker gömer,
Hiç olmazsa sabaha kadar.
Havada sigara dumanından örülmüş,
Sis perdesi...
İnceden yanık bir müzik nağmesi,
Boşlukta tokuşan kadehlerin sesi,
Eller havada, gözler boşlukta...
Elbette dolup boşalacak kadehler,
Ardı ardına gelecek şişeler
Burası meyhane...
Güneş doğana dek.
KİTAP İZLERİ
Yaşadığım İstanbul
Selim İleri
İstanbul'un Kırık Kalbi: Selim İleri'nin Hafıza Kazısı Bazı yazarlar vardır ki bir şehirle öylesine özdeşleşirler, sanki o şehrin sokakları onların damarlarında akar. Selim İleri de,
İncelemeyi Oku
