Mutluluk sanatıydı acılara inat gülebilmek
Sekerat vaktinde bile aynı sevdanın nefesini çekebilmek
Sen Meriç nehriydin ben ise Gediz
Denizlere aktıkça büyüdü içimizdeki sevgimiz
Bereketti soframızdaki bir dilim kuru ekmeğimiz
Umutla gökyüzünün mavisine kanatlandık
Dikenlere aldırmadan ölümüne sevdalandık
Geceden yıldız çalarken yakalanıp tutuklandik
Bazen susadık, yağmurlardan mutlulukları içtik
Karanlığı yırtıp yıldızlarda yaşamayı seçtik
Mevsimsiz açan hazanları ellerimizle biçtik
Leylak'ları , lale'leri bir nakış gibi yüreğimize dokuduk
Hayat yokusunda yorulsak da aynı nefesi soluduk
Baharlarda nazenin tomurcukta filizlendik
Izdırap'a gögüs gerip tek yürekle sevdaya kenetlendik
Ölümüne yaşarken isimlerimizi baharlara mühürledik
Pembe umutlarımızı kırlarda uçurduk
Hayat mektebinde acıya ragmen sevdayı okuduk
Her sabah cig tanesi misali güllerin dalına konduk
Rüzgara karışıp mutluluk diyarlarına estik
Çöllere umut çiceklerini ellerimizle ektik
Ayrı bedenlerde yaşasakta ; aslında biz tek yürektik
Mutluluk sanatıydı delicesine sevebilmek
Aynı gözde aglayıp aynı sevdada gülümseyebilmek
