“Ölüyorum henüz bahar gelmemişken”

Ölüyorum henüz bahar gelmeden çekip gidecem koynumumdaki kadının kokusunu üzerimden atmadan toprağın suya ihtiyacı gibi ve henüz yürek ateşim sönmeden etme eyleme ayrılık benden uzak dur gecenin bu vakti yakamoz vurmuş en haylaz yanlarıma dervişin dünyası yüreğimin en asi yerinde kime desem ki seni
Gözlerindeki ben, de bıraktım arkamdan ağlayan gözyaşlarını hey ömrümün en uzun hikâyesi ve alın yazısı sarı kazaklı kadınım...
Kanımdaki aşk oranı seninle vardı dilim bir esmer türkünün içinde dolanıp durdu öksüzlüğümü söylüyordu uzaklardaki dertli bir türkü yüreğim yanmış ve savrulmuştu
Külümü bir kuşun kanadına bırakın uçtukça külümü savursun öksüzün yurdu olmazmış desin
Benim seni sevmem ağ olmalı ki durup durup takılıyorum ve hep boğuluyorum tut elimi kurtar çıkar beni benim benimden bırakıp gitme beni yanık türkülere
hüzünlere salar bedenimi hüzün beni öksüz bırakır…
Ağlamak gözlerimde tıkanmış yardım et gel eyleme yalnızlığımın sarı kazaklı kadını ben artık seni aramamaya seni sormamaya ve senin sesini duymamaya gözlerindeki beni görmemeye karar almışken karşıma masumluğun ve güler yüzün çıktı durdum…
Beni taşırmısın haylazlığımı yüzüme vurmadan beni sarar sarmalarmıssın yetimliğimi anımsatmadan beni öper severmisin henüz sabah olmadan…