]

“Küçük biberim”

Yürekler pır pır çıktılar yola
kıyısından bile geçmezken akılların
kim yakıştırır karaları bahara?
ölümün o soğuk yüzü…
incecik ip kopar ömür saliselik

Anacığının ördüğü fadik saçları
cebinde harçlığı…
içinde aydınlık bir tutam hare
kondurduğu son buse hala sıcak
kurulmuş salıncağına bahtının
ufkunda yeşerecek yeni filizler
heyecanla karışık tatlı bir merak

Ve …pırıl pırıl çocukların
son nazarı hayata kaçamak
bir film karesini dolduracak
tutturmuş cümbür cemaat
bir ağızdan neşeyle ;
“cenneti değişmem saçının teline …
ömrümüm yettiği kadar seni severim.”

Gülerken yüzleri meleklerimin
beyhude hevesler dünya yalan
dondu kaldı çığırışları
çıtır simit diş izleri sübyan
fırlamış yola olmadı kısmet
dökülür tane tane susam…
sönen umutlar körpe fidan

Şühedalarım giymiş önlüğünü bayrağım al
Karanfil her biri beyaz kırmızı
dizildiler sırayla söylerler aşkla;
“Türküm, doğruyum, çalışkanım…”

Haykırdı babası yanarak alaz…
sayıkladı…” küçük biberim”
İzmir inledi görmedi böyle bir kara gün
acı gark! boğuldu hüzünle ağladı sema
dualarla …karıştı nice göz yaşlarına…

Ömürlerinin baharında…
ayaza vurdu tomurcuklar koptu dalından
utandı toprak bile dese ‘yerim dar’

Olmasın karabasan?

“2/A … çocuklar zil çaldı…haydiiii ders saati”

Nilayca
Alaz