ÖĞRETMENİM
Sayende attım içimden umutsuzluğumu,
Verdiğin öğütle buldum kaybettiğim yolumu,
Sana borçluyum öğretmenim mutluluğumu,
Senin güzel sözlerin kalemimi güçlendiren.
hatırlattın her zaman bana yazınca mutlu olduğumu,
acılarımı kalemimi elime aldığımda unuttuğumu,
içimdeki boşluğu yazdığım şiirlerle doldurduğumu,
söylediğin her şey bana okumayı sevdiren.
Senin yaktığın ışık yok edip bitirdi karanlığımı,
Ağzından dökülen her sözünle fark ettirdin adımlarımı boşa attığımı,
Yazıyorum mısralarıma düştüğüm kuyudan sen elimi tutunca çıktığımı,
O tatlı dilin beni kalemle kağıtla birleştiren.
Duyuruyorum bütün insanlara düştüğüm dipsiz kuyudan çıkardığını,
Okuma sevgisini aşıladığını,
Karanlık dünyamı aydınlattığını,
Beni bir gemi ile umut denizine indiren.
