Sonsuzlukta yalnız olmadığımı farkettim,
Benden ilerde sevdiğimde vardı,
Gözleri yere bakıyor, umutsuzca beni bekliyordu,
O yere bakarken ben ona ağlıyor,
O bana ağlarken ben ona koşuyordum,
Ne bedenlerimiz nede gözyaşlarımız kavuşuyordu,
O uzakta, ben yakındaydım,
Kavuşmak için koşuyordum ona, son kez...
Sonunda yaradan bizlerin sevgisini görmüştü,
Ben az önce, o seneler önce ölmüştü..
KİTAP İZLERİ
İnsan Olmak
Engin Geçtan
Türkiye'nin Ruhuna Tutulan Ayna: Engin Geçtan’ın Eskimeyen Klasiği Üzerine Her ülkenin edebiyatında, nesiller boyu elden ele dolaşan, altı çizilen cümleleriyle adeta kolektif bir yol arkadaşına
İncelemeyi Oku
