Denize karşı, ayvaz kız, edepsizce oturuyor
İki bacağı aralı, hırsızlıktan arta kalanı
Tatlı ve haram meyvesini ısırıyor.
Çevirdikçe, ağzında yemişi çevirdikçe büyüyor dudakları
Güneş karası teni
Narin değilse de bitimsiz bir yol gibi uzun parmakları
Kim bilir; ne hoştur o ellerin okşaması
Sinsi gülümsemesi meyveye bulaşıyor.
Gün sıcak, kum sıcak, sıcak deniz, kız sıcak
Ne o; hırsızlığın ter atması mı?
Yoksa bu ıslaklığa sebep, yalnızca sıcaklık mı?
Eteğini çırpıyor, saklı yemişler ortalığa saçılıyor.
Siyah telleri ensesine yapışmış
Yüksek yamaçtan vadiye atlayan nehir; saçları
Bu maceradan pay üleştiriyor.
Bir parça deniz için, gün ve ağaç için diğer parçaları
Saçlarından tutam tutam çekip sahiplerine uzatıyor.
Ayak bilekleri kuytu sahile dik açı
Doğrulup kalkıyor, kontrolden çıkmış bir yay gibi şimdi bacakları
Yürüyüşünün denge yoksunluğu, yuvarlak ve tombul kalçasını sallıyor
Pervasız bir eda, yüzüne takılı
Dişleri yemişin renginde, mavi suyun üstünde parlıyor.
KİTAP İZLERİ
Kendi Işığına Yürü
M. Kemal Sayar
Karanlığın Ortasında Bir Işık: Kemal Sayar'dan Toplumsal Travmaya Edebî Bir İlk Yardım Türkiye'nin kolektif bilincinin pandemi, ekonomik krizler ve depremlerin derin yaralarıyla gölgelendiği bir çağda,
İncelemeyi Oku
