pasifistin şiiri
prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /
bır zamanlar
ağacları ard arda ekmiyorlardı
insanları sırayla düzmüyorlardı
kurşuna vermiyorlardı
çiçeklerı üzmeye kıymıyorlardı
sonra şeherin solğun pencerelerinden
o çiçekler
güzelliyin aniliyini hayatın faniliyini
duydurmuyorlardı
hiç ne birden olmuyor
hayat sonradan
yubanmadan alacakdı kendi içine boşluğu
yağmurlu havalarda
yolların yanısıra düzülü ağacların
görkemınde durulan güzelliyi
arabalar tahrif edecekdiler
güzelim ağacların davamlı lengerini
çirkabla teltif edecekdiler
güneşin daha bir adı yağmur olacakdı
kızmar havalarda
su diye imekleyen eşyalaraın fonunda
yağmuru hatırladacakdı o
ama çok ani
adiliyin hududları
hayatın içine kadar daralacakdı
çok zaman gözümüzü yumub ötecekdik
hayatın yanından
bağdadın daha bİr adı washinqton olacakdı
yankilerin daha bir adı arab
bush dönüb muhammad olacakdı
büt yıkacakdı irakda
londonun doğu mahallelerinde doğan cocuq
besrede ölecekdi anındaca
kapayarak gözleriyle
havada uçan haçların resmini
otellonun daha bir adı dezdemona olacakdı
şekspirin cesedi bulunacakdı
kerbela camelerinin birinde
boğazında kendi ellerinin kançır izleri
hayatın daha bir adı ölüm olacakdı
doğunun daha bir adı batı
yorğun ve süst döşenmiş
sehranın göbeyinde
aldanışla uykuya dalacakdı texas cocuqları
adi bir kum fırtınası
bütün canlı hayatı göye sovuracakdı
hepsi birden unutacakdı
bir zamanlar
Allahın daha bir adı Allah olmuş
insanın daha bir adı İnsan
