Hırçın hayaller suda boğulmaz,
Yüzmek bir düşte kolay değildir azizim.
Körpe bir elem cana zarar vermez,
Ben zincirleri çoktan deldim,
Siyahla beyazın karıştığı bir kapıdan semaya geçtim,
Yediverenler gül açmış,
Başımın tacı orda,
Sema gri, düşler tozpembe,
Hançeri sapladım tüm renklere,
Hepsi mavi şimdi,
Göğüm tekrar mavi oldu,
Yıldızlar meydan okur yeryüzüne,
Yer de evren gök de evren,
Nereye dokunsam sanki umut.
Umut insanıyız biz,
Gerçeklik mavi kadar yakın insana,
Dokunduğum heryer mavi,
Hançeri sapladım renklere,
Hepsi maviye büründü,
Sevdiğim dizeler mavi,
Söylediğim sözler,
Senin gözlerini de mavi bürüdü,
Zincirlerimi maviyle deldim,
Hayat mavi...
Hırçın gerçekler suda boğulmaz azizim...
Canına susadım,
Umut bekçisi yarınlar,
Sonu gelmeyecek mutlulukların,
Ebedi huzur...
Boğulurcasına yüzmeli insan gökyüzünde...
Maviyi çalmalı geleceğe.
Göçmen kuşlar çadır kurmuş bu sonbaharda,
nedensiz, sebepsiz...
Onlar da mavide...
Bıçak kesmeyen derin izler var içlerinde...
Umut bekçisi maviler bir de...
Hüzün yok bu diyarlarda,
Karanlık aydınlığı ön plana çıkarmakla görevli.
Dönüp bak kainata,
Yıldızlar pasparlak,
Bakma gözlerime,
Gözlerimi alıyor ışık,
Ay ikiye yarıldı destanlarıyla dünyanın,
Gözlerimi alan bir ışık,
Karanlık yok, karanlık dağılmış.
Dağılmış heryere destanlar,
Göçmen kuşlar umut taşır,
Evleri dallarında ağaçların.
Umut bekçisiyiz biz azizim,
Yüzmek bir düşte kolay değil,
Gerçeğin nazarında göğe maya çalan bi hoca,
Gözlerimi alan ışıkla
Son buluyor gerçeğe,
Karanlık aydınlık için var,
Ateş yakmak için...
İki kez düşünmeli insan,
Ateşin bedenini yakarken
düşüncelerini kömür edebileceğini...
Umut taşıyan zaman
Bir de yürek taşıyan insan...
Bakma hiçbir yere,
Dışarısı çok aydınlık,
Gözlerini alır ışık...
