alnımdan terler boşalıyor, gözlerimden hâyâller...
eğer hâlâ, boğazına kadar doluyken susabiliyorsan;
ya çok susturuldun haksız yere, yada anlatacaklarının büyüklüğünden, anlayan olmayacağından susuyorsundur. ama, ikisini de yaşayıp hâlâ susuyorsan, sen artık dünyaya bir cam arkasından
bakan, herşeyi gören, bilen, duyan fakat kendi sesinin
dışarıdan işitilmediği, sağır dilsizsindir.
sen o, cam arkasından öylece yaşarken, kendi hayatına bile uzakta... elini uzatsan cam, adımını atsan cam. hiçbirşey yapamazsın. bu kez sesin, sana da kesilir. sonra boğazına kadar gelse de kelimeler; susmak, konuşmaktan daha zorken susarsın. için acıyla dolar. en büyük isteklerinden bile vazgeçmeyi istersin. bütün bunlardan, alnından terler boşalır gözlerinden hâyâller ve ellerin de tutamaz kendi elini.
sana kolaydır susmak, çekerken elemi...
herşey sana kör olur, herşey sana sağır.
suskunluğunun ağırlığı kaderinden ağır.........................
