Ben varlığına aşıktım
Sen yokluğumu seviyordun en çok
En çok kavgalarımız heyecanlandırıyordu seni
Ben sadece gözlerinin içine bakmayı seviyordum
Kör karanlık rahatlatırken ruhumu
Sen en çok ışıkla kavrulmamı diliyordun
Şimdi daha iyi anlıyorum galiba...
Sen beni değil, bende yarattığın tahribatı seviyordun
İçin için yağan yağmurun aptal romantizmine bir ben kanıyordum
Sen oysa ki nefret ediyordun
Biliyordum, biliyordun
Sen beni asla sevmiyordun...
