Seni seviyordum özgürlüğüm...
Sen yapan seni, öpülesi heveslerini
Dilsiz ellerime sor şimdi sensizliği,
İsmin yokken avuçlarımda
Gör düşkün hallerini.
Dilenci dilsizliğine bürünmüşçesine şimdi,
Susmayı yeğleyen sonbaharlar avuttuğunda avuçlarımı,
Kör karanlıklara anlattığımda dertlerimi,
Her terk edişinde bu ufuksuz denizde kayıklarımı
Ve her öldüğümde apansız senin içinde
Unutmalıydım seni...
Seni seviyordum özgürlüğüm...
Uzun uzadıya anlatırdım seni sayfalara
Çözemedim ne yaptıysam,
İçimde çığ gibi bir kördüğüm
Ve çığ gibi büyüdü içimde bu kor dağım!
Unutmalıydım oysa...
Ne sen kalmalıydın deniz gözlerimde,
Ne umutlar içimde büyüttüğüm.
Unutmalıydım oysa...
Ne şafaklar kalmalıydı sevdalarıma tutsak,
Ne sevdalarım,
Hep bana yasak...
Bana yasak özgürlüklerim!
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
