Gönlü yanıktır şeydânın, aşıktır gülzâra
Güller rüyasına girer, ayrılsa kazâra
Sümbüller susuz kalır, bir göz kırpsa mezara
Bükülür ince beli, dayanamaz nazara
İşte böyledir Şeydâ, yaşar aşıklarıyla
Şol rüzgarla kavrulur, gönlündeki sıla
Büyüyüp yetişir çiçekleri yıldan yıla
Kâh koklar sarhoş olur, kâh konar daldan dala
Diken toplar gülzârdan tatlı can pahasına
Aşk ile rakseder, bir o yana bir bu yana
Bir incitse gülzârı, sığmaz olur zamana
Tükenmek bilmez gücü, kalbi dönse virana
Gülzâr cıvıl cıvıldır, ilkbaharında ömrün
Şeyda onun bülbülüdür, eğlenirler hergün
Koklanmak da neymiş, ister ölüm ister sürgün
Yeter ki aşkı solmasın, ömür boyu gülsün
Ve gündüzleri güneş, geceleri hilaldir
Bu şeydânın ölümü olsa gerek hâyaldir
Şu yazdıklarım anlayana birer misaldir
Bahçıvanlık aşıklara en büyük ikbâldir
