Şimdi yoksun. Uzaktasın..
Kulaklarım o her sabah beni uyandırdığın sese muhtaç şimdi. O merakla gittiğim, gördüğüm, yaptığım, ettiğim her yeri her şeyi dinlemeye hazır seni özlüyorum.
O asabi tavırlarıma sabırla karşılık veren seni özlüyorum. Uzak değilsin belki ama sana istediğim an uzanamayan ellerimi bir yerlere sığdıramıyorum.
Her şey içimde patlıyor; sevinçler, kederler, kaygılar...
Kimse yerini tutmuyor.
Olmuyor işte; diyeceksin kocaman oldun ne bu çocukça yalnızlık.
Bu yalnızlık değil gül yüreklim, sensizliğe alışamamanın sitemi her boşlukta beni saran.YOKSUN ŞİMDİ İŞTE İÇİM YANIYOR...
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
