Bu şehrin yağmurlarını bilirim..
Mavi-Beyaz hiçbir renk dinlemez.
Hep ağlar bu şehirde bulutlar
Yeryüzünden alacağı varmış gibi,esip gürler durmadan.
Bulutlar bilirmi bilmiyorum..
Bulutlar ağladığında kalpleri ağrırmış..
Acıya bile güldüklerinde ise;
Kalplerindeki ağrı gözlerine yansırmış.
Benim gözyaşlarımda yağmurlara ait..
Bana rüzgarlar hediye etti gözyaşlarımı..
Her rüzgar estiğinde korkular
Bu şehirden alıp götürdü umutlarımı.
Bilirim bu şehrin yağmurlarını..
Önce bir sıcaklık ısıtır küçük yüreğini..
Ardından niden çıkan rüzgar savurur saçlarını.
Daha sonra ise bir bakmışsın;yağmurda ıslanmışsın.
İşte insanlarda böyleler.
Esip gürlerler.Sonra pişmanlıktan ahh ederler.
Bu şehrin suyundan mı nee.??
İnsanlarıda kalplerindeki dorukta buz keserler..
