Ne vakit baksam gökyüzüne,
bir başka parlıyor yıldızlar.
Ne vakit yıksam betondan duvarları,
o an gülümsüyor saksıda ki tutsak gerbera.
Çok değil iki adımlık yolumuz kaldı,
ölüm denilen o dipsiz kuyuya.
Kimimiz yokuş çıkarız o yolda, sanırsın hiç kapanmayacak en son perde.
Kimimiz kan ter içinde, yokuş aşşağı. Acelemiz varmışcasına ölmeye...
KİTAP İZLERİ
Kendi Işığına Yürü
M. Kemal Sayar
Karanlığın Ortasında Bir Işık: Kemal Sayar'dan Toplumsal Travmaya Edebî Bir İlk Yardım Türkiye'nin kolektif bilincinin pandemi, ekonomik krizler ve depremlerin derin yaralarıyla gölgelendiği bir çağda,
İncelemeyi Oku
