Yanıyordu Orman,
Yanıyordu acıya büyüyen,
Beyaz dumanları kusarak,
Ve ayakları tutmak istemezcesine,
Ateşlerin ortasından,
Kaçıyordu güçlükle,
Kaçıyordu,
Yüreğindeki boşluğa sarılarak bir can,
Aklına gelen özgürlük,
Aklından gitmeyen yaşama savaşı,
Uzaklarda hiç durmadan çalıyordu,
Duymadığı ölüm marşı,
Kaçıyordu,
Gökyüzünden,gecelerden,
Yıldızlardan,Ay'dan,
Yemyeşil ağaçların altından,
Irmakların suskunluğundan,
Kaçıyordu durmadan,
Yanıyordu Orman,
Bakıyordu bir çift göz arkalardan,
Çığlıkları duymadan,
Düşüyordu binlerce yürek yere,
Bir yüreksizin avuçlarından,
Ötesi ölüm,
Berisi insanlık,
Toz ve duman.....
KİTAP İZLERİ
Engereğin Gözü
Zülfü Livaneli
İktidarın Göz Kamaştıran Işığı ve Bir Hadımın Gözünden Saray Zülfü Livaneli’nin, okurunu XVII. yüzyıl Topkapı Sarayı'nın loş ve entrika dolu koridorlarına davet eden romanı "Engereğin
İncelemeyi Oku
