Biz seninle,
İmkânsız sevdanın iki kuluyduk.
Ve iki yakası hiç kavuşmayacak
Birbirine sevdalı uçurumduk.
Ayaklarımız yanarken karlarda,
Bir avuç güneşimizle ,
Toprakta zamansız yeşermeyi umduk.
Zaman durmayacak elbette.
Yalnızlığı dolduracak yüreğimize.
Susacak umutlarımız,
Ayrılık ket vuracak dilimize.
Ayrı kentlerin sabahında,
Yaşayacağız belki de.
Ama hiçbir zaman aynı güneş doğmayacak gözlerimize.
Yıldızı kıt gecelerde,
Sırtımız hep nemli duvarlara yaslanacak.
Boğazımızda düğümlenecek
Sevdaya yazılmış satırlar.
Belki de hep susacak....
Kim bilir belki de bir aksam,
Solgun uçurum çiçekleri düşecek ellerimize.
Güneş kamaştırsa da gözlerimizi,
Yüreklerimiz hep kuytularda içli içli ağlayacak.
Acılarımızı harmanlayacağız mevsimlerde.
Gözlerimizi arayacağız hep ıssız köşelerde.
Bihaber yaşasak ta yaban ellerde ,
Hep şarkımız çalacak ayrı düşmüş dillerde.
Ayrı bedenlerin soluğunu alsak da,
İnadına yaşatacağız sevgimizi ayrılsak da.
Takvimler düşerken asırlara ,
Uçurum çiçekleriyle ayrılığımız yazılacak baharlara.
Ölüm gelene kadar
Puslu yalnızlıklar çalacak kapımızı.
Unutmak için birbirimizi ,
Kim bilir kaç gece yakacağız anılarımızı.
Ve zamanın cellatlığında,
Uçurum çiceklerin avuçlarına
Kefensiz gömeceğiz ölümsüz sevdamızı..
Aralık 2005
