Bir kere güldüğünü görmüştüm.
Mimiklerim de benden habersiz,
Gülüyormuş meğer.
Sonra hemen kafamı çevirmiştim.
Neden yaptığımı anlamadan.
Utanmıştım galiba ya da,
Ona yakalanmak istememiştim.
Bilmiyorum.
Ama o gülüş hiç solmasın istemiştim.
Ben görmesem de olurdu,
O gülsün yeterdi benim için.
YZKİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku