Eve geliyorum.
Önce ayakkabımı çıkarıyorum.
Dış dünya gibi kirli değil evimin zemini.
Ardından da kabanımı
Çünkü evim sıcak üşütmez beni.
Sanırım hastanede çok kaldım yine,
Kaç saattir yatakta beni bekliyor uykum
Ama olsun biraz daha beklemeli
Duş almaya muhtaç tüm gün kirlenmiş olan ruhum.
…
Banyoya giriyorum.
Ceketimi, gömleğimi kravatımı çıkarıyorum.
Ve biraz olsun rahatlıyorum.
Bu kıyafetlerin içindeyken
Kendimi kahraman olan değil böcük olan
Örümcek adam gibi hissediyorum.
…
Ardından iç çamaşırlarımı da çıkarıyorum.
Tüm çıplaklığım ile karşı karşıya kalmak.
Huzursuz ediyor beni
Ayıp ve günah kavramları ile bastırdığım
Tüm yönlerim ile karşılaşmak
Garip bir duygu,
Ama kısa zamanda alışıyorum hatta seviyorum
Kıyafetsiz ve maskesiz kendimi
…
Banyodan çıkıyorum hala çıplağım
Yatağa böyle girmeye karar verdim.
Uyuyup bedenimden dışarı çıkarken
Ruhum pijama engeline takılmasın diye
Hem içinde ruhu yoksa bedenimin
Nasıl utansın çıplaklıktan
Üstelik bu gece yine sevişmeyi düşünüyorum
Yatağımdaki yalnızlıkla
Ondan bir çocuk peydahlarsam
Belki artık yalnız kalmam.
…
Elimdekilerin, elimdeyken kıymetini bilmiyorum.
Hepiniz gibi, hep geç kalıyorum.
Eve geldiğimde vardı, şimdi ise kaçmış
Uyum.
Karnımda aç.
Zaten doğduğumdan beri açım.
Ağlayışım da hep bu yüzden,
Aç olduğum şefkati biri acırda gösterir diye
Uf yaa ne olurdu sanki
Annemin sıcak bedenin içinde
Geçirmediğim günleri şimdi geçirebilsem
Becayişi yok mu bu işin
…
Yeni doğduğumda doktorlar
Benim için erken doğum demişler
Ne hakla benim adıma konuşuyorlarsa!!!
O dönemde konuşmayı bilmiyordum;
O yüzden şimdi söylüyorum duyun beni
DOKTORLARRR
Ben erken falan doğmadım.
Bilakis geç kaldım.
Keşke paranın keşfedilmediği,
Takvimin olmadığı yıllarda yaşaydım
Ve mağara duvarlarına kafiyeli
Geyik resimleri çizebilseydim
Çivi çiviyi söker derler,
Çivi yazısı ile yazdığım şiirler
Belki içimdeki acıyı da sökerdi.
…
Mutfağa gidiyorum
Bu da doktorların hatası
Kesmeselerdi annemle aramızdaki
Göbek bağını,
Şimdi talim etmezdim,
Kuru ekmek arası peynir ekmeğe
ekmek bayat birkaç lokma yedikten sonra yatağıma dönüyorum.
İnsan yalnızsa ama yalnızlığı sevmiyorsa
İki kişilik yaşamalı hayatı.
Kendi kendisini sevmeli,
Şımartmalı ara sıra
Yatağa girdiğinde yanında yatan
Sakallı olmasın diye tıraş olmalı mesela
Ya da kolonya sürmeli yastığına
Ne de olsa sarılacak birazdan ona.
Sonra çalar saatini bile sevmeyi bilmeli.
Sabah olup onun günaydın öpücüğü
dokunduğunuda kulağına
Ya da ne bileyim işte
Bir şeyler yapmalı ve bu duruma alışmalı
Yoksa şuanda bana olduğu gibi
Susmazken yalnızlığın sessizliği
Uyku tutmaz insanı
