Bir figandın
Derde deva olan candın
Gönlüme sürur veren vicdandın
Yardın, imdada koşan ihsandın, yalnız bıraktın
Ne vakit ansam
Ruhumda hissettiklerimi anlatsam
Yansam, yanında olsam, bizarlıktan kurtulsam
Huzur ve saadetin feyziyle vefa hazzını yaşasam
Neler yazsam
Gönlümde çağlayan hissiyatı anlatsam
Yürek dostlarıyla samimiyet içinde paylaşsam
İçimin yanan sızısından biraz olsun ferahlasam
Biliyorum ne çare
Ömür her irade ve akla verilmiş bir paye
Yaşamak için yaşayan, ne derler için bakınanlar
Olmaz bir çare, nefislerini ihya etmek derdinde
Bilmezdim, anlamazdım
Ve fakat yanılgılarımla yaşamak için vardım
Hakikate ne kadar yakındım ve nasıl uyandım
Sabrı ve edebi hikâye sandım, nafile yere kandım
Tebessüm edip
Yanıma müsaadeyle oturmuştun
Hal hatır sorduktan sonra sualler sıralamıştın
Şaşırmıştım, kim bu diye hayretimle bakmıştım
İçime derin bir
Haz ve huzur veren tabiatın vardı
Kelam ettikçe kendine çeken bir fark başlamıştı
Ne kadar etkilenmiş ve birçok seneler tez geçmişti
Şimdi düşünüyorum
Nasıl bir ilim ve irfanın, ihlâsın
Fedaisi ve hizmetkârı olduğuna emindim
Senin yolunda bir zerre olmayı ne kadar isterdim
Mustafa Cilasun
