Elini hayatýndan çektiði anda karþýsýnda gördüðü Serpil onu seviyor muydu?
En iyisi biraz boyoz biraz bira biraz da deniz kokusuydu. Her zaman gittiði bara yöneldi. Yol boyunca Serpil'i düþünecekti. Bu ne garip ve mutlu bir telaþtý...
Ýki adým attýktan sonra falcý önünü kesti geçti, midyeciye baþýyla selam verdi ve geçti, kitapçýyý geçti; Serpil sadece doðru zamanda doðru yerde miydi?
Þöyle uzun uzun düþünmeliydi. Saçlarýný, gözlerini, bakýþýný, herkesten farkýný...
Örneðin o gün, Serpil onun sevdiði kazaðý giymiþti, öbür gün de ona baþka bakmýþtý, anlamýþtý. Konuþmasýndan bakýþýndan anlamýþtý. Ya o arkadaþ grubuyla beraber gittikleri gezide hiç konuþmadan birbirine baktýklarý o on saniye, herkes anlamýþtý...
Bara gelmiþti bile ama boyozu almayý unutmuþtu. Bira istedi, deniz kokuyordu, Serpil kokuyordu...
Sonra elinde boyozla Mualla geldi, karþýsýna oturdu, deniz kokuyordu ve karþýsýndaydý...