Ýnsanlarý ruhsuz histen bihaber
Taþlaþmýþ kalpleri sanki buz keser
Manadan ayrýlmýþ, madden beraber
Maddeyle yoðrulmuþ, manadan yok eser

Kaldým bir çýkmazýn, tam ortasýnda
Haykýrsam sesimi, hiç duyan olmaz
Bak sabrým tükendi son noktasýnda
Yaþarým boþluðu, ne yapsam dolmaz

Ýniler kahrýndan yalnýz sokaklar
Yoldaþ olurlar hep yalnýzlýðýmda
Kimsesizliðimin kimsesi yollar
Hüznümde hep onlar, olur yanýmda

Yürürüm yollarda yollar sitemkar
Þu ruhsuz þehrin ruhsuz halinden
Ben onlara onlarda bana bakar
Bir ben anlarým onlarýn dilinden

Anlamaz kimseler gönül halimden
Bir tek sokaklardýr anlayan beni
Bir efkardýr eser gönül telimden
Sokaklardan baþka yok duyan beni

Yalanlar misafir konuk evlerde
Sadakat kalmamýþ ailelerden
Manaya çekilmiþ kalýn bir perde
Manasýzlýk kokar, olmuþ her yerden

Açýn sokaklarý sokaklar benim
Yalanlara konuk evler istemem
Ruhsuz kalmaktansa ölsün bedenim
Ruhsuz bedenlere ben beden demem

Sevgiyse kendini maddede bulmuþ
Çýkarlar üstüne yapýlmýþ bina
Meðer bu insanlar ne nankör kulmuþ
Gelmez hiç kimsenin mana aklýna