Kanatları kırık sürgün bir kuşum
Vurgun yemiş gibi gönlüm yaralı
Ağlamaklıyım hep yoktur gülüşüm
Neşeyle mesafem gayet aralı

Hayattan çok fena aldım dersimi
Haykırsam da duyan olmaz sesimi
Çoktandır unuttum öz benliğimi
Yedim vurgunumu gönlüm yaralı

Dikilen bir kefen hayat üstüme
Yarım kaldım hepten uzağım tüme
Bir ince sızıdır değer kalbime
Karaya büründü gönlümün alı

Sürgünüme neden hangi günahım
Perişan haldeyim yok güzergahım
Sürgünümü artık kaldır Allahım
Bir sele kapılmış gönlümün salı

Ben kaçtıkça dertler beni kovalar
Izdırap çemberi olmuş yuvalar
Yokuş olur bana dümdüz ovalar
Kırıldı çoktan şu gönlümün dalı

Melanet hırkası sıkar bağrımı
Kimse dindiremez gönül ağrımı
Bir tek Mevla anlar benim çağrımı
Sürgünümden günlüm gayet yaralı