Yazmasan okumayacaktým
Sana yaþadýðým mutluluk, yaþadýðým bedbahtlýkla baktým
Güzel sözlere evlatlýk verilmiþ yetimim ben
Dilinin ýþýðýyla aydýnlat aþkýn kirlettiði yüzümü
Söylediklerin deðiþtirmeye yetsin hüznümü
Kalbim sana emanet þair!

Ne beþiðimden sorumlusun ne de öldüðümü senden bilecekler
Karanlýðýnla þafaksýz býraktýðýn yarýnlarý bir ben bileceðim
Sözünün ettiði zulmü bir ben bileceðim
Senden ödünç aldýðým su, suladýðým çiçeðin sýrrý kalacak
Yazdýklarýn baðýþlatmaya yetsin aþkýn kusurlarýný
Kalbim sana emanet þair!

Þimdi iki yakana yapýþan ellerime aldýrmadan yaz
" Gördüðüm, bildiðim, yaþadýðým kadar."
demeyi eklemeyi unutmadan
Umuduna namlu dayadýðýn yarýnlarýn sahibi karþýna çýktýðýnda,
"Ben sadece beni boðan ýrmaðýn sesiydim." dersin
En azýndan okyanuslarýn derinliðinden sorumlu tutulmazsýn
Yine de yazarken unutma
Kalbim sana emanet þair!

Aklýmýn en ücrasýndaki þüpheden tut,
Hoþgörümün en taze filizine kadar senin
Gözümün karasýna bir boþluk borçlu kalma
Ben sende yaralarýmýn kabuðunu yoluyorum
Hadi bana aþkýn can yakmadýðýný göster
Kalbim sana emanet þair!