Giderken bir kaç şey bırak bende
Aklımı fikrimi kalbimi mesela
Ardına dönüp bakma son bir kez
Zaten gözlerimde meraklı ağlamaya
O zaman belki vicdanın sızlar
Koşar sarılırsın boynuma
Kurşuna dizsen ses etmem
Yeterki kirpiklerin deymesin ruhuma
Ben hangi sokakta
karşılaşırız diye gezer dururum
avare avare
Perdeler bile kıpırdamaz
boş pencerelere bakar dururum
divane divane
Bir kelamına deli olacakken
Bu gönlüm
Kaç kez ateşlere attımda
uslanmaz
laf anlamaz
Gittiğin günden beri anıyorum hergün
Yaktığım resmine bakarak ismini
Haberini dahi duymuyorum kimseden
Merak da etmiyorum kötü mü iyi mi
O zaman demli bir çay yudumlarım efkarlanıp
Acı bir kahve içerim belki gözlerinin hatrına
Hasret çekmekte zormuş vefasızın ardından
Bari haftada bir gün olsun gelme aklıma
