Hayal ve umut,
Yeryüzüne inen sis gibi,
Tenine dokunur hissedersin,
Görürsün bulut senindir.
Ýçine girer, gün güneþe kavuþmaya koþarken,
Tükenir yasam, eskir kir tutar bir yuzu.
Tuz gibi yakar yokluðu,
Sis kalkarken güneþe,
Þarap iç seviþ hayatla,
Kaybetmeden!
Belki yarin son güneþin.

Oysa!
Çýlgýn bir taþ atýmý dünya,
Gücün nefesin kadar uzaklar!
Biraz þans da gerekli,
Yakalarsa bir güçlü rüzgar,
Düþtüðün yerde, kuruyabilirsin de cansýz,
Hayat bulur, can bulur, köklenirsen bir canla,
Ah o zaman,
Ne keyif
Hayal umut yaþam ve dunya.