bahçede nar ağacı vardı,gölgesinde ben vardım

başımda dizlerin,sen bana yar olmazsın

yirmi ikisiydi mevsimin aylardan cumartesi

radyoda fransız ulusal jandarmasının bayrak teslim törenini kutluyor haber bültenleri.

niye böyle zamansız yaşandı her şey?

mesela neden bu kadar erken yitirdim diz kapaklarını biraz daha öpseydim

insansaydım alelade bir günde ölebileceğime,ölebilirdim de.

mesela gülünç bir ölümle öldü deniyor jean valijean için aman ne trajedik!

oysa ki hugoyu ben çok severim sevgilim,seni de.



bizler tarihin ortanca çocuklarıyız

ondan komodinde silah saklardı babam biz küçükken

ölüm heybemde ağırlaştırılmış bu gözlerinin meryem hali

beni öp, sonra şiir beni.

ne yazık ki iki dizenin tan yerini ağırtmasıyla şair olunmuyor ki!

oysa bir günün her saati kelebekler için mayın tarlasıdır sevgilim

ne olur artık kelebekleri öldürmeyin.

merdiven bulursam yolda altından geçeceğim

bir kaç karakedi bulup şans dileneceğim

ben de istiyorum ömrüme çocuk sesleri değsin.

hani olur ya,biraz cemal süreyya okumak ister canım

bazen cemal süreyya olmak isterim

bir küçük kız çocuğu isterim yaramaz

mümkünse gözleri sana benzesin.

sahi,bir şiirle oluyor mu bunlar

bilmiyorum ben ölürsem kim ağlar tanrım lütfen annem gülsün biraz.

ancak bildiğim tek bir şey var

bana yok ırkıma yok izmihlal!



tam ortasındayım ömrün rabbim her şey için minnettarım

gözlerindeki o meryem halini bır kasım gecesi dar ağacında sallandırdım

belki ondan elimden hiç gitmeyen kan ve gözlerimden akıtamadığım pişmanlıklar var

eskitilmiş fatalitem bir de şeyhim oldu günahkar.

pişmanım, pişmanlık mukaddesidir mukadderatın

çünkü komodinde silah varsa ikinci perdede patlar.