Bir gelseydin be caným, ta uzaklarda bir yerde
Ocak baþýnda, cam kenarýnda, belki de bir aðacýn gölgesinde
Belki bir perdenin arkasýnda, seni özleyen, yolunu gözleyen
Canýyla seven, ruhuyla okþayan, aklý hep sende kalan
Bir annen var, öylece orada baþý eðik
Ha yaðdý, ha yaðacak gözlerinde yaðmur!..

Oðlum, caným sevdiðin meyvelerden aldým
Sebzelerden paket paket dolaba koydum
Yolunu gözledim perdenin öbür kanadýnda
Yol uzadý, zaman kýsaldý, günler hafta, haftalar ay oldu
Nektarin, en fazla iki ay dayanabildi
Mürdüm Eriði sertti, Þeftali de Bursa’dan
Çürümediler ama pörsüdüler, hasretlik aðýr geldi
Ýçine kapandý renkler ve tatlar
Yaþlanan gençlik ve yorulan yürek gibi ezildi zaman...

Peynirler küf tuttu, yerli domates yerliliðini unuttu
Köy salatalýðý da köylü olmaktan vazgeçti
Þehirli oldu uzun bekleyiþlerden sonra yeþillikler...
Anlayacaðýn yavrum, yaz geçti, sonbahar geldi
O da el sallýyor güneþe, gitti gidecek, az kaldý
Yarýnlara kýþ düþecek, kar yaðacak
Hava soðuyacak, yaðmurdu, çamurdu derken
Geliþler de, anneliðim de ertelenecek
Ve bir yýl sonra baþlayacak hayat yeniden
Silüet gibi yansýyacak aynalara adým ve anneliðim...

Susayým, hissettirmeyim, yine sesizce seveyim
Canýmla, kalbimle özleyim diyorum, olmuyor
Merdiven kurmuþ hasretim göðe, çýk çýk bitmiyor!..
Kandýramýyorum, yüreðim yalana düþman
Hýzla akýp geçiyor, ben kadar sabýrsýz zaman

Tanrý’dan umut kesilmez, Allah büyük diyorum...
Bakarsýn günler uzar, zaman baharlýðýný giyer
Yaz gelir çiçek açar aðaçlar, meyvesine durur yeniden
Ve ben tazesinden erik, þeftali, nektarin yine koyarým dolaba...
Ezilip, çürümeden, buruþmadan, tatlarý bozulmadan
Ýnþallah gelirsin de, yýkayýp koyarým önüne...
Kim bilir, meyveler de sevinir týpký annen gibi
Hasretle, umutla bakar gözleri gözlerine
Elleri saçlarýný okþar, annen gibi þenlenir içi
Gülücükler asýlmýþ gamzeli yüzünde yýldýz parlar
Özlem geliþin, geliþ baharýn kucaðýnda sen ve annen!..

Rukiye Çelik/3 Þubat 2023