Bir çamýn yýkýlýþý gibi derin izlerle,
Bir çiçeðin soluþu gibi sessiz.
Çatlamýþ toprak gibi kuru,
Yaralý kuþun son can havli gibiydi gidiþi.
Bir ýrmak akýþý gibi hýzlý
Dünya kadar aðýr adýmlý,
Öyle bir kristal sevdim.
Öyle bir kristali yitirdim.
Toplamak, aramak.
Her parçasýný bulmak ne mümkün.

Bir mektup daha,
Sevginle, hasretinle, isyanýmla dolu,
Hiç gönderemediðim bilmem kaçýncý mektubum bu,
Kalanlarýna sarýlýyorum.
Basýyorum, her bulduðum parçaný baðrýma,
Yara, bere içindeyim.

Sana beni,
Sana seni nasýl özlediðimi yazýyorum.
Her sayfada en baþa seni,
Senden sonra sensizliði yazýyorum.
Kadir Mevlâ’mýn yazdýðý yazýyý yazýyorum.
Bir gün ayný yazý kavuþturacak ikimizi diyorum.
Bir gün sevdiðim, biliyorum bir gün.

Elçin ORHAN