Bir çamın yıkılışı gibi derin izlerle,
Bir çiçeğin soluşu gibi sessiz.
Çatlamış toprak gibi kuru,
Yaralı kuşun son can havli gibiydi gidişi.
Bir ırmak akışı gibi hızlı
Dünya kadar ağır adımlı,
Öyle bir kristal sevdim.
Öyle bir kristali yitirdim.
Toplamak, aramak.
Her parçasını bulmak ne mümkün.

Bir mektup daha,
Sevginle, hasretinle, isyanımla dolu,
Hiç gönderemediğim bilmem kaçıncı mektubum bu,
Kalanlarına sarılıyorum.
Basıyorum, her bulduğum parçanı bağrıma,
Yara, bere içindeyim.

Sana beni,
Sana seni nasıl özlediğimi yazıyorum.
Her sayfada en başa seni,
Senden sonra sensizliği yazıyorum.
Kadir Mevlâ’mın yazdığı yazıyı yazıyorum.
Bir gün aynı yazı kavuşturacak ikimizi diyorum.
Bir gün sevdiğim, biliyorum bir gün.

Elçin ORHAN